Blog

Facepainting Maskerade 2011

11 november 2011

De Maskerade AWARD is een internationale bodypaint, facepaint en bellypaintwedstrijd, die jaarlijks in Blerick wordt georganiseerd. De afgelopen twee jaar heb ik daar het bodypainten op de zondag gefotografeerd.
Dit meest fotogenieke onderdeel van de Maskerade is bij fotografen terecht veel in trek.

Om Maskerade-moeheid te voorkomen had ik natuurlijk een jaartje kunnen overslaan, maar in plaats daarvan heb ik me dit jaar geconcentreerd op het facepainten en bellypainten op de zaterdag.

Omdat ik deze keer wat meer foto’s wil laten zien, heb ik besloten het verslag in twee delen op te splitsen.
Dit eerste deel bevat de foto’s van het onderdeel facepainten. In het tweede deel komt het bellypainten aan de orde.

De zaterdag is fotografisch gezien het ondergeschoven kind van de Maskerade. Lopen er op zondag enkele honderden fotografen rond, op zaterdag zijn dat er slechts enkele tientallen. Het voordeel is wel dat je in de zaal veel ruimte hebt om te fotograferen.

Tijdens de Maskerade heb ik gebruik gemaakt van een Ray Flash, dit is een opzetstuk dat je externe flitser als een ringflitser laat functioneren. Ringflitsers werden de laatste jaren erg veel gebruikt in de modefotografie, maar die trend lijkt alweer voorbij. Je ziet ze echter steeds meer opduiken in de portretfotografie.
Ze leveren een relatief zacht licht op, dat zich om het onderwerp vormt en een karakteristieke schaduw oplevert, zoals je op de foto hieronder goed kunt zien.

Het facepainten werd in twee rondes afgewerkt, het bodypainten in een ronde. Na elke ronde was er de mogelijkheid om de modellen in de foto-area tegen een rustige achtergrond en met ruim voldoende licht te fotograferen.

Tijdens zo’n ronde heb ik een flinke stap achteruit gedaan en snel onderstaand snapshot van de ruimte gemaakt. Het lijkt erg druk, maar op de zondag staan er twee keer zoveel mensen te dringen in deze ruimte, en sta je echt schouder aan schouder.

Het aantal fotografen dunde gedurende dag overigens nog flink uit. Tijdens de afsluitende derde ronde stonden we er nog met zijn achten!

Wat het facepainten betreft zal ik niet pretenderen daar enig verstand van te hebben. Oordeel dus zelf maar wat je ervan vindt.

Dit zijn de modellen van de facepainter, die uiteindelijk de eerste prijs mee naar huis mocht nemen:

En de presentatrice wou ook nog even op de foto. Ach ja, waarom ook niet.

Mocht iemand per ongeluk op mijn blog verzeild raken en zich in een van de foto’s herkennen,
stuur dan even een mailtje. Je krijgt dan een kopie van de foto toegemaild.

De serie ROOD

24 oktober 2011

De afgelopen periode heb ik, niet bewust, een aantal foto’s gemaakt waarin het thema ROOD een grote rol speelt. Omdat je als fotograaf altijd op zoek bent naar creatieve prikkels, heb ik besloten dit tot een serie uit te gaan bouwen.

Wat in deze serie terecht komt is een puur persoonlijke keuze. Ik leg mezelf met betrekking tot het begrip ROOD vooralsnog geen beperkingen op. Dus de foto hierboven van een groene alien met rood haar: check!

Een jonge vrouw, gekleed in een rode jurk, met rood haar: dubbelcheck!

De persoon op de foto hoeft ook niet van nature roodharig te zijn. Dus een foto van een kittige dame tijdens de World Statues in Arnhem, met een roodharige schedelbekleding: check!

Sterker nog, het haar hoeft helemaal niet rood te zijn, zolang de rest van de foto maar rood uitstraalt: check!

Al mag rood haar natuurlijk wel: check!

Mooi rood is niet lelijk

28 september 2011

Met 25° Celsius was het afgelopen zondag heerlijk nazomerweer en gezien de drukte waren velen met mij tot de conclusie gekomen dat dit een perfecte dag was om wat door de Arnhemse binnenstad te slenteren, en ondertussen op het dooie gemak de levende beelden van de World Statues 2012 te bekijken.

Toen ik zo al slenterend het tafereel hier boven tegen kwam, met zijn vele schakeringen rood, moest ik daar persé een foto van maken. Het eindresultaat oogt wat druk, maar dat mag voor mij de pret niet drukken.
Ik beschouw het als een zonnige herinnering aan een zomer die maar niet kwam.

Een ietsje meer kleur

20 september 2011

Deze blog bestaat inmiddels ruim twee jaar, wat voor internet-begrippen een eeuwigheid is.
De hoogste tijd dus voor een (not so) extreme makeover.

Qua uiterlijk heeft de blog een ietsje meer kleur gekregen. Het minimalistische zwart heeft plaats moeten maken voor rood en blauw.
En achter de schermen is ook het nodige veranderd. Ik zal jullie de geeky details besparen, maar het onderliggende platform is geheel vernieuwd, en kan er weer een eeuwigheid tegen aan.
Ongeveer een jaar of twee dus.

Op deze blog zul je mijn fotografische belevenissen blijven terugvinden. Maar daarnaast wil ik aandacht gaan besteden aan allerlei andere visuele aspecten in de wereld om ons heen.
Hoe? Ik zou zeggen: laat je verrassen.

Dansen

8 juli 2011

Is het jou ook opgevallen dat in de zomer overal gedanst wordt? Op straat of op podia, spontaan of geregisseerd, classic of streetdance, rythmisch of freestyle, het blijft leuk om naar te kijken.
Ik heb zelfs nog even gedacht om ook streetdance te leren, totdat ik zag dat ze voor de oudjes een 35+ klasje hadden. Tja, als je als vijfendertig-plusser al tot de dansveteranen behoort, hoef ik daar met mijn oude karkas niet aan te komen zetten.
Maar in gedachten dans ik stiekem met ze mee …

T-Parade 2011

3 juli 2011

Het is ondertussen alweer juli geworden en daarmee is de tijd van het zomercarnaval weer aangebroken. Vorig jaar heb ik het zomercarnaval in Tilburg en Arnhem uitgebreid gefotografeerd, en ik was daarom van plan om me dit jaar te beperken tot het fotograferen van de straatparade in Rotterdam. Maar aangezien ik toch in de buurt was, ben ik alsnog een kijkje gaan nemen bij de Tilburgse T-Parade.

Ik was licht bepakt van huis gegaan, uiteraard wel met camera, maar zonder telelens. En die heb je bij de T-Parade eigenlijk wel nodig. Het aantal groepen dat zich per paradewagen laat vervoeren neemt namelijk elk jaar toe, dit jaar was dat ongeveer zeventig procent van het totaal. Jammer, niet alleen omdat juist de loopgroepen voor erg veel sfeer zorgen, maar ook omdat de afstand tot de deelnemers hierdoor wordt vergroot. Het contact met het onderwerp, dat bij mijn stijl van fotograferen hoort, wordt daarmee steeds lastiger te realiseren.

Ik heb me beperkt tot het maken van enkele portretten en heb daarna lekker in het zonnetje van de gezellige drukte genoten. Volgend jaar kom ik terug, maar dan met telelens.

Fotofestival Naarden 2011

4 juni 2011

Met Anja, Pauline en Annerieke van Fotoclub Novio-Lumina heb ik het Fotofestival Naarden 2011 bezocht. Dit tweejaarlijkse festival leek op sterven na dood, maar is dit jaar alsnog nieuw leven ingeblazen.

Portret is het thema van dit jaar en dat kan je bij binnenkomst in de pittoreske rijkeluisvesting Naarden niet ontgaan. Dat de samenstellers van het festival daarbij niet het klassieke portret voor ogen hadden, maar veeleer portretten die vernieuwend of net even anders zijn, ligt veel minder voor de hand.

Want het merendeel van de portretten vond ik juist erg klassiek ogen. De fotografe, die ongegeneerd al haar openingen in beeld heeft gebracht, laat ik hier maar even buiten beschouwing.
De uitgebreide aandacht voor een drietal topfotografen, die het stadium van angry young men al lang ontstegen zijn, levert wel een aantal schurende portretten op maar om die nu echt vernieuwend te noemen…

Na een heerlijk Italiaans broodje naar binnen gewerkt te hebben, sloten we ons aan bij de rondleiding. Tot mijn grote verrassing was de gids daarbij collega Ria van de Leergang Fotoreflectie. De wereld is klein, zo blijkt maar weer. Het was voor Ria de eerste dag als gids, maar ze deed het zeer verdienstelijk. Ik zou wel willen adviseren om voortaan niet drie, maar slechts één lokatie te bezoeken. De Grote Kerk bijvoorbeeld, waar zes tentoonstellingen tegelijkertijd plaatsvonden.

Was het al met al toch de moeite waard? Jazeker, al lijkt het herhalingsgevaar niet al te hoog.
Wil je echt vernieuwende portretten zien, dan kun je nog tot 13 juni terecht bij de tentoonstelling ANGRY in het Nederlands Fotomuseum Rotterdam.

An oldie but goodie

22 mei 2011

Mijn tweedehands Nikon 70-210mm F4-5.6 D lens is binnen. Aangezien ik 75% van mijn foto’s in het 70-200mm bereik maak, zat ik al geruime tijd te azen op zo’n lens.
Lees verder »

World Press Photo 2011 in Amsterdam

7 mei 2011

World Press Photo organiseert ieder jaar de grootste en meest prestigieuze persfotografiewedstrijd ter wereld. De winnende foto’s zijn verzameld in een reizende expositie die tot en met 19 juni te zien is in de Oude Kerk te Amsterdam. Mocht je in de buurt zijn en wat tijd over hebben, dan kan ik je een bezoek aanraden.

Bereid je er wel op voor dat de World Press Photo jury een sterke voorkeur voor het serieuzere werk heeft, ironie of een kwinkslag is in geen velden of wegen te bekennen.

De tentoonstelling van dit jaar maakte als geheel minder indruk op me dan die van vorig jaar.
Gewenning aan de getoonde beelden zal hier niet de oorzaak van zijn, want zeker de foto’s in de categorie “Hard nieuws” zijn echt keihard te noemen.
Hoewel ik de nieuwswaarde er van begrijp zou ik enkele foto’s daarvan zelf nooit gemaakt hebben.

Achter in de kerk konden de foto’s ook op een beeldscherm bekeken worden maar daar heb ik geen gebruik van gemaakt. Ik zie foto’s liever op groot formaat afgedrukt, want dan komen ze nog steeds het beste tot hun recht. Daar kan geen beeldscherm tegen op, zelfs dat van de iPad2 niet.
Maar hierover mag je met mij van mening verschillen. Graag zelfs, want mensen zonder mening maken nietszeggende foto’s, en daarvan hebben we er al genoeg.

Portfolio

24 april 2011

De portfolio’s van iedereen in mijn Fotovakschool klasje zijn goedgekeurd! Yeah! Daarmee hebben we weer een flinke stap gezet naar het behalen van het diploma van de Vakopleiding. Na de zomervakantie nog tien lesdagen Specialisatie en dan zit het erop.

In tegenstelling tot de vestiging in Venlo, waar men zelf de vorm kan kiezen waarin het portfolio gepresenteerd wordt, verwacht men in Boxtel een klassieke presentatie. Geen iPad of Blurb-boek dus, maar gewoon prints op formaat A3 of 30*45 cm met een witte rand van 3 cm, geplakt op minimaal 1 mm dik karton, tempex of pvc.
En ik moet toegeven dat het er netjes uit ziet, als je een dergelijk portfolio zo op tafel ziet liggen.

Alle foto’s in mijn portfolio hebben hier al eens eerder de revue gepasseerd. Ik heb ze voor deze gelegenheid wel opnieuw bewerkt. Een mens leert af en toe iets bij, niet waar. Bovendien gaf dit me ook de gelegenheid er qua kleurstelling meer een geheel van te maken. Als je zoals ik graag kleurrijke mensen en lokaties fotografeert is dat geen overbodige luxe.