Ik loop regelmatig een fotomuseum binnen, maar doe daar zelden verslag van. De voornaamste reden daarvoor is dat het in fotomusea niet is toegestaan om te fotograferen. En een verslag zonder foto’s ter illustratie oogt zo kaal, zeker in een fotografieblog.
Gewone musea hebben hier minder problemen mee. Ook bij fototentoonstellingen in gewone musea mag je naar hartelust fotograferen, zolang dit maar zonder flits of statief gebeurt.
Bij het bezoeken van Photography Extended in het Valkhofmuseum in Nijmegen of de expositie over Philip Mechanicus in het Joods Historisch Museum in Amsterdam heb ik hier dankbaar gebruik van gemaakt.
Maar de exposities in Foam mag je dus niet fotograferen. De foto’s hieronder zijn dan ook genomen vanaf de ingang tot de expositieruimten. Jammer, want je krijgt daardoor geen goed beeld van al het moois dat deze expositie omvat.
Edward Steichen: in High Fashion, the Condé Nast Years, 1923-1937 luidt de volledige titel van deze tentoonstelling, en de modefotografieliefhebber weet dan al voldoende.
Edward Steichen (1879-1973) staat bekend als de grondlegger van de moderne modefotografie en aanvaarde in 1923 de positie van hoofdfotograaf van Condé Nast, uitgever van bladen als Vanity Fair en Vogue, dat nog steeds geldt als een van de meest toonaangevende modebladen.
In de vijftien jaar dat Steichen deze positie vervulde wierp hij het fotografische impressionalisme van zich af. In plaats van het romantische en tikje elitaire sfeertje dat de modefotografie tot dan toe kenmerkte, introduceerde hij een moderne, minimalistische stijl met heldere lijnen.
Naast mode fotografeerde Steichen ook sterren als Marlene Dietrich, Greta Garbo, Charlie Chaplin en Gloria Swanson, en legde hij zo ook de basis voor de glamourfotografie of celebrityfotografie. Gloria Swanson staat afgebeeld op de affiche van de expositie.
Enkele gedeelten van de tentoonstellingsruimte zijn bekleed met stoffen met door Steichen ontworpen patronen.
Ik kan deze expositie alleen maar van harte aanbevelen.
Hoewel, mocht je geindoctrineerd zijn door de modefotografie met een maatschappelijke context, of bij modefotografie louter denken aan fleurig flanerende modellen in exotische locaties, dan is deze tentoonstelling toch een ver van je bed show. Begin eens rustig en koop voor het entreegeld liever een Vogue. Een Italiaanse Vogue wel te verstaan, desnoods een Engelstalige, want de Nederlandse Vogue is vooralsnog niet meer een slap aftreksel daarvan.